Muhasebe Şiiri - Mustafa Ceylan

Dünya bir imtihan salonu gibi
Nefsimle savaşın alanı gibi
Cümle hesapları vermeden yarın
Patlasın gönlümün balonu gibi.

Yanlış hesaplara gitmesin elim
Günah zehirli bal, tatmasın dilim
Topl, çıkar, çarp, böl yarım sayfalar
Her sayfa sonunda görünür ölüm.

Topladım, çıkardım ölüm karşımda
Azrail’ de gezer durur çarşımda
Biter muhasebe, firakım biter
Hasretliğim dile gelir şarkımda.

Sancılar sancılar, bitmez sancılar
Her sancı ruhumu ezer, kamçılar
Söyle söyle Ceylan, bugün ne yaptın?
Diye soru sorar bana hancılar...

Hesap hesap hesap; sonsuz hesaplar
Gönlümü, beynimi, ufkumu kaplar
Şimdi karanlık bir uçurumdayım
Bize yol gösterir kutsal kitaplar.

Yollar var, dağları dolanan yollar,
Yollar, yollara ulanan yollar
Çekiyor çekiyor beni kendine
Bir mıknatıs gibi gül olan yollar.

Ölmeden ölmek var, gülmeden gülmek
Gönüllerden damla damla dökülmek
Sevda dediğimiz koca cihana
Yanardağ misali aşkı püskürmek.

Bir cetvel, bir kantar, ya da terazi
Tartılır, tartılır bugünle mazi
Tarlaya tohumlar ektiysen eğer
Başaklara gebe bütün arazi...

Nefsim nefsim nefsim: Kokmuş nefesim
Ya hesap yanlıştır, ya yanlış sesim.
Direnme boşuna, ölüm mukadder
Toprak yatağımız, toprak nevresim.

Ey Ceylan bilesin ömür imtihan
Neye yarar senin olsa da cihan?
Bir yola çıkmış da elde meşale
Gel diyor, gel diyor güzel nevcihan.