Muhasebe Şiiri - Kemal Denizhan

Sefil gönlüme çektiği gurbeti sordum
Gelecek güzel günün hayalini kurdum
Asi nefsimi çileden çileye vurdum
İlahi aşkın narını yaktıramadım.

İnsanız dedim, hatamız olur mutlaka
Affetmek de büyüklük, kısasın yanında
“Su yolunu bulur” derler ya aka aka
Gönül çağlayanıma söz tutturamadım.

Fani dünyada vefa, dürüstlük aradım
Bunu söyleyince hep garip karşılandım
Hangi devirdeymişiz sonunda anladım
Gel gör ki yürek sesimi pusturamadım.

Davayı gönülden sevmek adam işiymiş
Dava adamı kendinden geçen kişiymiş
Almadan vermek alperenlere göreymiş
Deli gönlümü kervana kattıramadım.

Nefsim çoğu zamanlar taç oldu başımda
Kibir, gurur oldu ekmeğimde, aşımda
Boş hayal peşinde geçip giden ömrümde
Yazık, iman ışığını çaktıramadım.

Kul Mahcubi, vazgeç sefil dünya malından
Ayrılma ihlas, doğruluk ve hak yolundan
Yaratılanı sev, hürmet-i yaratandan
Gel gör nefsime bu zevki tattıramadım.