Muhasebe 1 Şiiri - Nevriye Meryem Genç

düşünüyorum....
saatin tik tak ları arasında,
elde edilemeyen şeylerin hüznü sarmışken
ve kaybedilenlerin acısıyla...

hayat yalpalayarak geçiyor önümüzden
balığın elden kayması misali
kaçırıyoruz zamanı elimizden...
sermaye tükeniyor kÂra geçemeden
ve biz sadece durup seyrediyoruz,
kaybımızı önemsemeden...

geçmişte daha mı karlıydık ne?
daha mı saf ve berraktı duygularımız? ..
ve daha mı kuvvetliydi
maneviyatla dopdolu fikirlerimiz? ..

zaman aktıkça bizi de eskitti galiba...
törpülenen sadece ömrümüz olmadı,
duygularımız,fikirlerimiz,heyecanlarımız...
kısacası; bizi biz yapan her şey...

ama suçlu zaman mı?
yoksa;
nehirden beslenmeyen göllerin kurumaya
ve kokuşmaya mahkum olması gibi,
bizde hayat damarlarımızı kesip
ruhumuzu beslemeyi
unuttukta mı böyle oldu? ..

nasıl ki işlemeyen demir pas tutuyorsa,
ve nasıl ki körelerek işlemiyorsa,
paslandırdık, iyi amellerle parlayan kalbimizi,
körelttik hoyratça,
uzaklaşarak iyiliklerden...

ruhumuzu,
ilah-i aşka davet eden o deruni zevkten
mahrum ettik galiba,
ve onu besleyen damarları kuruttuk.

yoksa
böyle çın çın ötermiydi,
boşluklara savrulan hayallere inat,
boş kalan dimağımız? ..

nerede kopardık bağlantıyı?
nerede enerji veren hayat kaynağımız? ..

niçin girdi araya mesafeler,
milyonlarca ışık hızıyla?
dilimizle kalbimizin arası bu kadar uzak mıydı?

niçin? ..
beynimiz giremiyor gönül şehrine?
hükmedemiyor neden?
ve kalp neyin hasretiyle
kapattı kapılarını tüm sözlere? ..

yaldızlı sözler dökülüyor dilimizden.
ama kupkuru,ama yabancı! ..
sıcaklığı yayılmıyor bedenden
ısıtmıyor kalpleri...
önce gönlümüz yalanlıyor
söylediklerimizi...

''yalancı'' diye haykırıyor tüm hücreler.
neyin iddiasındasın ki ''O '' yok kalbinde...
doluşmuş kalbinin en mahrem yerlerine hırsızlar.
sen avunmaktasın hala sahte sevginde...

ne kadar yapmacıksa yapışkan gülücükler
ve ne kadar anlatıyorsa mutluluğu,
o kadar sahih,yar diyarından bahseden
sözlerinin kalplerde yer bulduğu...