Muharrem Ve Aşura

“On geceye ant olsun.” Anlamak lazım onu,
Sevinç karışır hüzne, açıldığında konu!

Bereket kaynayarak feyiz taşar “Şehrullah”
Bu kadar tevafuku, kim halk eder ğayrullah?

Sırlar onuncu günde, “on” demektir “Aşura”,
Çorba değil mesele; buna gerekmez şûra!

Müjdelere mazhardır on müstesna Peygamber,
Farklı dönüm noktası, derinlerden bir haber:

Âdem Ata zenb ine, yıllarca tövbe etti,
Kabul gördü pişmanlık, Mevlâ’nın affı yetti! .

Gemisi demirledi, Cudi dağı sırtına
Kurtuldu Nuh, ümmeti; dindi artık fırtına!

Ateş teslim olunca şaşırdı melun Nemrut,
Gülistanda İbrahim, kahrolansa ceberut!

Oğlunun hasretinden Yakup olmuştu âmâ,
Gömleği sürünce de açıldı gözler ama!

Kıskandılar kardeşler, attılar bir kuyuya,
Kurtuldu Yusuf Nebi; işte mucize bu ya!

Ağır dertten muzdarip, Eyüp Peygamber sâbir,
Hak’tan şifayı buldu, daha çok bekler kabir!

Büyük Resuldür Musa; düşmez elinde asâ,
Denizi yarıp geçti, Firavunu su basa!

İsabetsiz hükmünden nedamet sarar çavut
Bağışlanır sonunda, Zebur sahibi Davut!

Yunus bindi gemiye, denize düştü derkle,
Yutan balık çıkardı; kusup sahile terkle!

Hem dünyaya gelmişti, hem de göğe çekildi,
İsa, bugün var-yoktu; O’na Allah vekildi!

Bu ayın tek matemi, yürekler yakan cinsten,
Kerbela kan ağlıyor, lanet melekten, insten!

Cennetteki gençlerin efendisi Hüseyin,
Peygamberin torunu, can incisi Hüseyin!

Susatıp kavurdular, silmediler yaşını,
Gövdeden ayırdılar öpülesi başını!

Sana canlar fedadır, kopsun uğruna başlar,
Kurusun göz pınarı, aksın boyuna yaşlar!

Bil ki iflah olmadı, senden sonrası bölge,
Sanki güneş doğmuyor, sarmış serapa gölge!

Bugünler hürmetine ya Rab bizi yarlığa!
Düşürme bu dünyada, ahirette darlığa!