İğneyle kuyular kazdırdı bana
Yıllarca aradım hep yana yana
Sonunda düştüm ben de kapana
Sevda zor işimiş şimdi öğrendim
Geceler uykuya hasretlik çektim
Bir ağaç gölgesinde eğlenmek gibi geçti ruzigâr
İlk defa bu kadar hızlı esince.
Umulmaz bir derde kıldı düçar.
Dalından koptu bir tohum
Seyre bıraktı kendini zaar
Bir müddet yol aldı ve düştü toprağa
Kaybettik zırzayla tokmağı
Bir tuttuk akille ahmağı
Unuttuk destur almağı
Hele deyin bize ne oldu
Kenara attık testiyi teşti
Köpürüp duruyor asice
İsmi gibi kara
İnsanı alıp götürüyor
Her dalgada başka bir diyara
Sanki bir derdi var anlatmak ister gibi
Vuruyor sahildeki taşlara
Bu hengameli Cenk bir gün bitecek
Kırılacak Esaret prangaları tek tek
İnanç yüklü Gönüller söyleyecek şarkıları
Bir tını ki mest edecek tüm Mazlumları
Pervane olduk yandık aşkın narına
Derde düçar gönül çıkarmı yarına
Yarin hasreti körük verir harına
Aşk elinden gönül daha neler çeksin
Ben yandıkça gönül daha dertli döndü
Surdaki açılan gedikten çok yiğit içeriye girdi.
Kimisi şehit oldu kimisi çok düşman devirdi.
Zamanla surlar da duvarlarda yıkıldı.
Lakin yiğitlik duvardaki mıhlara takıldı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!