hiçbir şeye benzemez
bir papatya düşer ateşlere
gözlerinde yangının resmi çizilir
yanar gözlerinin yeşili
aşk dedin mi
gönül ferman dinlemez
kaleleri fethettiler
akıllara hükmettiler
duvarlara hapsettiler
bedenlere zulmettiler
anne bana barış
iki elimle sımsıkı tutuyorum
annemin elini
ayaklarımı kaskatı basıyorum yere
duruyorum
direniyorum
ben hep koşarak karışırdım hayata
bir gün evinin önünde kesildi nefesim
anladım kimseyi sevemezdim
yolumun üstüydü kalbin
neyi arıyor bu insanlar
öyle bir ülke var zaten
hani sınırları yok
ey aşk seni seçtim yine
ey sevgili seni
halkınım senin
baktın diye bir kırmızı güle
bileklerimi kestim beyaz ipek mendile
ben gezerim yar beni bulsun diye
yar bulamazsa söyleyin aşkından ölmüş diye
kimi yere düştü kimi boynunu büktü
karanfiller tek tek öldü
sandılar karanlık oldu
dedim güneş tutuldu
saçlarımı taramıştım
bu deli rüzgar nereden çıktı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!