Muharrem Karaman Şiirleri - Şair Muharre ...

bu aşkı nereye koysam bilmem,
yedi kat yerin dibine mi gömsem.
bilmem ki ne yapsam,
öldürmez ki öleyim, bırakmaz ki vazgeçeyim,
süründürür yavaş yavaş eritir.
gün gelir ağlatır.

Şiiri sen kokan,
Kalemi sen yazan,
Yüreğimden bir tutam aşk yolluyorum sana,
Bu şiirle bir de dua gönderiyorum.
Sonucu hep hayır kokan
Sonucu hep iyi olan…

Bu gün yıkığım biliyormusun,
Bırakma beni, sensizlikten korkuyorum,
Bezginim,
Bir dayak yemişim sessizim,
ayrılık vurmuş beni beterim.....

isteme bunu benden
yılların yükünü taşıyorsun sen
anlatamam seni istanbul
o yükü taşıyamam ben

ne asırlar atlattın sen

Her şey bir kelimede saklıydı, ve sadece seni seviyorum diyebilmekti. Ardından gözlerine bakarak kalbini görebilmekti. Böyle düşlemiştim sana olan aşkını anlatmayı, katıksız, yalansız gözlerine bakarak her şeyi söylemeyi ve seni senden istemeyi böyle istemiştim....

Sen ise hep aşkını bir roman gibi, hikaye gibi ve bir aşk sineması gibi, anlatırdın. Beni öyle büyülerdin ki, ayrılamazdım senden. Her an yanında her an başucunda olmak isterdim. Yani seni kendi canımdan öte severdim. Hep böyle devam etmesini isterdim ta ki benimle ölene kadar….Ama öyle olmadı aylar, yılalar geldi geçti derken, okul bitti.
Ve ben şimdi sana yazıyorum bunları, belki olurda bir gün okursun diye belki unutmazsın seversin diye…..

Hani hatırlar mısın, sabah uyandığımızda bembeyaz, aniden karşıladık karı. Ve o gün otobüse binmemiştik, yürüyerek gittik okula. Ve çok üşümüştük, kantinde sırtımızı dayadığımız kalorifer bile ısıtmıyordu bizi, çünkü içimizdeki sevgiydi bizi titreten, bizi üşüten ve bir bardak çaydı, içimizi ısıtan. O çayın tadı bile farklıydı çünkü yanımda sen vardın…..

Söyle bana anne,
Sevgi nasıl bir şey,
Sevmek, aşık olmak nasıl,
Benim hasret çektiğim gibi mi
Söyle anne susma....

ben seni,bırakıp gittiğin
sonbahar yağmurlarında arıyorum
seni düşünüyorum,yokluğunu yaşıyorum
farkında olmadan şiirler yazıyorum
seni anlatıyorum sokaktakilere
ama anlayan yok.....

İstanbul Eyüp'teyim yağmur yağıyor ince ince
Ocak ayı içinde
Bir yanda hafiften bir rüzgar
Bir yanda aşk acısı sevince

Sevdiğimin diyarı İstanbul

Bulutlar ağlıyor bu günlerde.
Hep böyle oluyordu zaten,
Ne zaman seni seveceğim tutsa,
Yağmur yağıyordu bu şehre.

Bu günlerde hep böyle oluyordu.

Bırak git Zeynep, sen bende kalamazsın,
Benim yağmurlarımda gezemezsin,
Benim karanlığıma alışamazsın,
Ne yapsan bana karşı yanılırsın,
Düşünmeden çek git Zeynep.
Seviyorsanda git, sevmiyorsanda git