bekliyorum yine telefon çalar diye
bekliyorum göz yaşlarım diner diye
bekliyorum hatırlarda numaramı ararsın diye
Yükümü Yüklendim sırtıma gidiyorum uzak diyarlara arkamdan el saLlamaarkamda bıraktıklarıma dönüp bakmam bir daha tren geldi elbiselerim nemli düşüncelerim demli hayat döngüsü üzerime üzerime geldi üşüyorum üşüyorum hissediyorum kanım soğuyor matlaşıyor tenim yavaş yavaş seni kaybettiğimi görebiliyorum firari uykuma yaklaşıyorum sonsuz bir uyku görüyorum gözlerinde ve gözlerinden gidiyorum huzuru bulacağım yere yanlızlığa gidiyorum...
diyar diyar dolanır insan sevgiyi arar us'unda mutluluk var
yanlızlıkta boğulurken duygulu bir ses çağırır yanına yenidenmi der son olmasını diler
gözleri gördüğüne değil okuduklarıyla tanıdıgına vurulur bi süre durulur
uzun zamana bile bazen gerek kalmadığını anımsar duygular depreşir esinti verir tek istenen şanstır
bu şans dediğin sadece yanında olabilmektir tanıma fırsatıdır
birçok insan yoğunlukla kadınlar; aşk diyerek dururda köşe yazarı olsam hiç düşünmeden ilk malzemem yapardım bu konuyu sonuçta kadınların ilk uğrak yeri olurdu köşem ülkemizde alışverişlerin %81ini yapan kadınlar ve aynı zamanda gazete vb. mecraları yoğun takip edende kadınlar başarılı bir işadamının arkasındada bir yuvanıın görünmeyen kahramanıda kadınlar
sahi şu hayat kadınsız olmuyor baksanıza hangi tarafa yönelseniz bir kadın neise konumuza dönelim; aşk 3 harfli bir kelime çok basit değilmi? hayır öyle değil... aşk nasıl başlıyor peki? aşkta neler oluyor? neler hissediyorsun? neden durduramıyorsun ve nice sorular...
hoşlantıyla bir duygusal bağ kuruluyor sonra zamanla karşılıklı duygu alışverişiyle sevgiye dönüşüyor ve araya çıkmazlar giriyor ve ayrılık geliyor kapıyı çalıyor biçimsiz elleriyle işte aşk bundan sonra başlıyor onun o ulaşılmazlığı cezbediyor insanı kendini bile bile kuyuya salmak gibi nefessiz kalıp boğulmak istercesine aşkın girdabına atılıveriyor insan peki engellenemezmi?
bir kıvılcım belirdi ufukta üzerine yıldızları serdim yanına us'umdaki huzuru simgeledim
ve resmin çizimine başladım başladım dediysem bakma öyle tek başıma değilim tabi ki
bir armağandı bu satırlar bana ezilmiş duyguların belkide açılımıydıkaranlıktan aydınlığa doğru bir samanyoluydu
gözbebeğimin içinden akan tüm damlalar
dillerimin ucundan sokaklara dökülen her kelime
saçlarımdaki beyazlar ve kırıklar
gülüşüne noldu senin sanki kezzap dökmüşler bi acı işlemiş ciğerlerine sıkıca tutuyor bedenini nedir bu çilen söyle garip biçaresin derman değilim ama söyle nedir bu kaldırımlardaki ıslaklık nedir acının taze yüzüneyansıyıp ekşitmesi nedir senin rengini karartan nedir kollarını kesen damarına işleyen zehir nereden bulaştı anatomine noldu senin aşk senin elinden mutlulupu çalmışlar şimdi acı kütlesi olmuş virane vurup duruyorsun kıyılara bu uslüp bu ızdırap niye tekmi kaldın karşı kıyılarda tek bırakan ne seni... yardım eli uzatması lazım dimi sana sevginin deme bana sevgi son demlerini geçenlerde tüketti diye biz sevgiyi tükettik aşk sen nasıl tükenmeyesin...
Namussuz puslu kir sakallı bir gece başlamıştı
sokak lambaları geceye ağlıyordu insanları betimlemekte zorlanıyordu
makus talihinden fırtınayla kopmaya çalışıyordu
şimdilerde meskun mahalde aydın bir sokak lambası kaldı mı?
Mumcular ipekçiler ve yazamadığım daha niceleri sokak lambalarıydı
hepsinin yüreği feryat feryat çınlıyordu ülkeme doğmayan güneş namına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!