Muharrem Ayı Şiiri - Umut Gürses

Var Muharrem ayına gönül derdin ne desin
Gerçek muhib olanlar tutar bu ayda yasın

Bu ay yas-ı matemdir Hüseyin deyü çağlar
Duyan ins-ü cins, melekler, feryad-ı figan ağlar

Gayri etek tutmazam Hüseyin nazargahım
Tutsun zalim üstüne Hakk'a dediğim ahım

Kabil ile başladı zalimin ettiği zulm
Çeker sinesine Ah artmakta daim gamım

Peygamber'in emrini tutmadı münafıklar
Ağladı Mahsum-u Pak, parçalandı yürekler

Halbuki sevgi idi Hakk'ın emri, rızası
Hakk'tan yüz çevirenler oldular şimdi asi

Asi olan huyunu aldı ebu sufyandan
Ne istedin dediler Şah Hüseyin Sultan'dan

Sıffayn'da dönmüştü iki yüzlü münkirler
Ali'ye pusu kuran,Hasan'ıda zehirler

İblis attı fitnesin nefs-i emmare azdı
Azıpta Kerbela'da türlü kuyular kazdı

O değil mi Hamza'nın ciğerini çiğ yiyen
Nasıl kıymaz Hüseyn'e iblise daim uyan

Müslim bin Akil kalktı Küfeye gitti
Evladları ile hem canını Şah'a sattı

Sattılar canı Şah'a başın kesip yüzdüler
Arşta gezen melekler kefenciğin düzdüler

Hüseyin dile geldi Okur Kur'an ayeti
Hürr göz yaşı döküpte kabul eder daveti

Hürr pehlivan idi yoktu dengi ve eşi
İndirdi çok melunu, Şehidlik idi düşü

Hürr'de canını verdi kabul olsun dediler
Cesedi de çürümez delil olsun dediler

Celal Abbas cennettir görse inci utanır
Abbas'ımı görenler Onu Şah merdan sanır

Abbas bindi atına vardı fırat suyuna
Allah, Muhammed,Ali nazar kıldı soyuna

Kestiler Şah'ın kolun ağladı tüm melekler
Kerbela'da çocuklar Abbas'ımdan su bekler

Abbas dedi kurbanım Peygamberin yoluna
Allah rahmetin kılsın Celal Abbas kuluna