1977 yılında K.Maraşın Elbistan ilçesine bağlı Özcanlı köyünde doğdu.
İlk, orta ve lise eğitimini Elbistanda tamamlayan sanatçı, 1995 senesinde Yıldız Teknik Üniversitesi Harita ve kadastro mühendisliği bölümünü kazanarak İstanbula yerleşti.
Bağlamaya olan ilgisi küçük yaşlarda başladı. Alevi dedelerinin yoğun olarak yaşadığı Elbistan da, deyişlerin içinde büyümesi ona bağlamayı sevdiren en büyük etken oldu.Kendi çabası ile öğrendiği ve geliştirdiği bağlamayı istanbulda daha bilimsel bir niteliğe büründürdü.Yıldız Teknik Üniversitesi güzel sanatlar bölümünde Harmoni, Şan ve Nota eğitimleri aldı.İstanbulda bulunduğu süre icerisinde okulun yanısıra müzikte profesyonelliğe adım atarak çeşitli müzik grupları ve kişiler ile sahne aldı. 2001 yılında,bir müzik grubu ile birlikte,konser vermek amacı ile gittiği Avusturalya'nın Sidney kentinde kalmaya karar verdi. Avusturalya' da müzik çalışmalarına devam eden sanatçı, burada Heval isimli yabancı müzisyen ve enstrümanlar dan oluşan bir müzik grubu kurdu. Bu müzik grubu ile birçok Avusturalya kentinden davetler alarak konserler vermeye başladı ve kültürel müzik yaptığı için Avusturalyalı otoriteler tarafından sayısız kez ödüllendirildi. Sanatçı aynı zamanda eğitmenlik de yaparak çok sayıda kişinin Bağlama, Gitar ve Piano öğrenmesini sağladı.Halen Sydney de yaşayan sanatçı müzik eğitmenliği yaparak hayatını sürdürmektedir.
Albümler:
-Gule Nisan (Enstrümantal-2005)
-Yedi İklim (2009)
-Tutsak Sevdalar (2011)
Eserleri
ALBÜMLER: GULE NİSAN(2005) , (YEDİ İKLİM) , (TUTSAK SEVDALAR) .
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!