Kendine yabancı olur olmaz her şeyiyle başkalaşmış gözlerin telkininde uzanıyorum kalbime, bir şeyler sıkıştırıyor, hücum ettikçe kan damarlarımda; yürüyemiyorum …
Beni kemiren hislerim varlığımda taşlaştıkça geriye döndü; O sebepti…
Dayanılan değil dayatılandı şartlanmış kalplerimize; körleşti…
Tepe takla oldu, nazarda oysa çiğ gibi süzülmekte vardı, düşe kalka büyüdü; düştü…
Perişanlığın halinde seferber omuzlarım herkes di, ah! Bilinmeyeydi; derindi derindeydi
Herkesin derdiydi …
27 Tem. 07
El! f
Kayıt Tarihi : 31.7.2007 23:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Kızıltaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/31/muharebe-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)