Elin versen kolunu, koparır alır kökünden
Malı mülkü değil sade, şerefini alır senden
Usanırsında bıkarsın, can taşıyan o bedenden
..........Muhannetin kapısına sakın varma güler geçer
..........Onun ruhu kararmıştır etrafa kötülük saçar
Derki ekmek su verdim, daha nedir senin derdin
İşin yokken aşın yokken, sen benim kapıma geldin
Aç karnını doyurdum der ben olmasam geberirdin
..........İyiliğin başa kakar yaptığını siler gecer
..........Kem sözle gururu kırar karşısında olma naçar
Acından ölsen uğrama, muhannetin kapısına
Akla gelmez kem sözleri, söyleyiverirler sana
Kızarırsın bozarısın,tek söz edemezsin ona
............Onurunu koruyanın başından çok şeyler geçer
............Dik durmayı bilen insan dostlarını doğru seçer
Dalkavukluk sanatıdır, gider gelir takla atar
Senden aldığı bilgiyi, allayıp pullayıp satar
Sözlerini çarpıtarak, içine yalanda katar
............Dost bildiğine sır verme riya ile yalar geçer
............Senin iyi niyetini yalan tırpanıyla biçer
Emek vere vere çalış, minnetsiz olmayı öğren
Zorluklara göğsünü ger, dimdik dur ayakta diren
Nerde bir düşkün görürsen, yardımına sen koş hemen
.............Çaresizin tut elinden, mutlaka makbule geçer
.............Böyle davranan her insan dost elinden sevgi içer
Kayıt Tarihi : 31.1.2009 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)