Muhannet Şiiri - Veysel Soysal

Muhannetin karnı doysa aşlara,
Bereketi, bolluğu kazanda sanır.
Toz kondurmaz asla büyük başlara.
Hatayı kusuru düzende sanır.

Kültüre, sanata atarak makas;
Uygarlığı zevke eyledik takas.
Olunca sıpalar meraklı rakkas,
Eşekler kendini sazende sanır.

Şakiler kapatmış bütün yolları.
Şefkate muhtaç hakkın kulları.
Ömründe görmeyen, karakolları,
İşkenceyi sade Fizan’da sanır.

Fosil bozuntusu, eski balıklar,
Meşrebi bozuk moskofa çalıklar.
Dumlupınar’ı görmeyen alıklar.
Nihai zaferi Lozan’da sanır.

Kendisini som altın ile tartar;
Sanır, küçüldükçe değeri artar.
Sabahtan akşama sokakta sürter
Kokana kendini nazende sanır.