Muhannet Karanlık Şiiri - Hamit Tunç

İçimde güzellik sabahlara has
Işığında ham söz söylemem kalan.
Uzaklara var-gel olmasın heves
Soğuklar mı yalan şu kış mı yalan?

Ortasında hasret kuş sesleriyle
Muştulara özlem kisveleriyle
Kıpırtısız yürek hevesleriyle
Kara kara boncuk (bize)geceden kalan.

Sür gitsin yolları yaşamak yeğdir
Geç kalma aşklara her zaman êvdir
Ne düşler ölümdür,ne hayat sağdır
Boydan boya umut olmasın talan.

Nerde İllahlah la güne Maşallah
Emeklere çaba sür süpanallah
Yitirmenin sonu hep Allah Allah
Çiçekler mi solan,güneş m i solan?

Sevgi uydurulmaz karışmaz göğe
Unutup şaşma hiç selam ver dağa
Tarafın ileri bakma sol sağa
Ektiğin ekini sen ol hep yolan!

Bu şaşaa,bu hız, bu dünya sarhoş(!)
İçtiğin badeler damağında hoş
Geç kalma hedefe var yokuşta koş
Sabahları sen ol ilk önce bulan.

Şimdi efsun ,muska, ağaç dalında
Yalanlar anlamsız tutma yanında
Hep güzeller ilkin,çirkin sonunda
Sana da gelir bir gün saçların yolan.

Tan göre de şu gözlerim tan göre
Gecede gündüzde yürek can öre
Yazdığım şiirler ekin,bal vere
Kuşların huyundan olur mu yılan?

Sen de buldum ey aşk,sen de gönendim
Sevaplarla günahlarla denendim
Hamit Tunç’um özgürlükle kınandım
Var git ey Muhannet sen olma silen.

Kahramanmaraş