Muhannet Kapısı Şiiri - İbrahim Bozkurt

Bir düzen kurulmuş zenginden yana,
Dar günde güvenme cana Canan’a!
Zengin olsa çöpünü vermez sana,
Rabbim muhannete muhtaç eyleme.

Canı ve Canan’ı ziyaret ettim,
Selam verip yanlarına iliştim!
Sebepsiz bana soğuk baktılar,
El gibi yanımda uzaklaştılar!
Rabbim muhannete muhtaç eyleme.

Sakın Muhannetti arkadaş seçme,
Dünyayı başına yıkar muhannet!
Günlerce kapıda bekletir seni,
Sana bir tas suyu vermez muhannet,
Rabbim muhannette muhtaç eyleme.

Muhannet hasettir kimseyi sevmez,
Girdiği hanede huzur bırakmaz!
Dağıtır düzenin sana acımaz,
Rabbim muhannete muhtaç eyleme.

Muhannet hep ister yüzün gülmesin,
Ömrün boyu ona muhtaç olasın.!
Zihniyeti bozuk sapkın anlayış,
Rabbim muhannete muhtaç eyleme.

Rabbim ne eylersen güzel eylersin,
İstersen dünyayı cennet eylersin.
Sırrına erkine kimse eremez.
Beni muhannette muhtaç eyleme.

Bozkurt’u yaşarken mağdur eyledin
Doğduğuna pişman ettin dünyada!
Muhannet kapısına mecbur eyledin.
Rabbim muhannete muhtaç eyleme