Muhanetin Adı Pekmez

MUHANETİN ADI PEKMEZ

Bir köydeyiz; yatsı çoktan okunmuş,
Sokaklarsa sessizliğe bürünmüş.
Bir ev var; bir çocuk ağlıyor orda,
Bir baba ki; çoban, ekmek peşinde.
Bir anne "Yok oğlum yok kuzum" diyor,
Gözlerinden yaşlar yağmur gibi siyor.
"İlle pekmez isterim" diyor oğlan,
Yatmadan kuru ekmeğe katık olan.
Bu oğlanı ikna etmek ne mümkün,
Çocuk bu dinler mi hiç varın yokun?
"Gözün kör olsun muhanet" deyip anne,
Çıkıyor, varıyor komşu evine,
Ezilerek "Biraz pekmez verseniz",
Komşu "Tabi ne kadar isterseniz".
"Küçücük bir tas yeter" diyor anne,
Hemen koşarak dönüyor evine.
Oğlan ekmeği pekmeze banıyor,
Karnı doyunca uykuya dalıyor.
Muhanete muhtaç etme duasında,
Yine ağlıyor anne rüyasında.

Hacı İbrahim SAĞIR
20 Nisan 2014