Bitiyor artık hayatı birazdan Azrail gelecek
Yaşadığı bunca an şimdi sona erecek
Düşünmedi ölümü heyhat sonu ne olacak
Onu ölümün kollarından kimbilir kim kurtaracak
İşte göründü Azrail bu ne biçim bir heybet
Açıkta satılan kağıt helva sever gibi seviyorum seni
Gülüşündeki esrarı çözerken henüz
Gölgenden dahi kıskanırken içimden bugünde kalmak geçiyor
Ne vakit seni düşünsem mahzun bir mutluluk sarıyor beni göz yaşların daha yanaklarından süzülmeden silinmeyi bekliyor benden
Hazırlandım ki yar sana geleyim kar ,engel oldu yar ,gelemedim affet
Gelipte sineme sarmak istedim
El ,engel oldu yar, gelemedim affet
Gözlerine hasret kaldımda bugün
Hasretimle kalakaldım yar affet
Ben hiç kaybetmedim umudumu
Rüyalarda gördüm umduğumu
Kuytu köşede kendimi bulduğumu
Çok gördüm çok yaşadım
Taştan yastığa baş koyduğumu
Yarı çıplak bedenler
Ojeyle dolu eller
Katran olmuş yürekler
Müslümanlık nerede
Batmış boya küpüne
Çok şey değildi istedikleri
Çocuk gibi gülmeyi kim istemezdi
Zulmün yurtlarını terk edecekleri
Enkazsız bir günü kim beklemezdi
Umutla yeşerip bitmeyen hevesleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!