Düştü artık yüreğime bu ateş
Varlığını esirgemen nafile
Sevmek için kâfi her doğan güneş
ve sığınmak bir kuytuda hayale
Her tavrın gönlüme olsa da yokuş
Düşünmek istiyorum çekilip kabuğuma
Uzaklaşmak ruhumu boğan kalabalıktan
Kendimle yüzleştiğim kadim yalnızlığıma
Kavuşmak istiyorum kendime el olmadan
Kurduk binamızı derken
En sağlam zemine
Kuşlar kanat çırptı
Altında kaldık
Sızlandık hayıflandık
Büyüttük gözümüzde
Kentin kalabalığı
Koşuşturmada herkes
Ve paslanan kulaklarda ayaz yanığı bir ses
Bir milyonum var Ahmet!
Ahmet bak bir milyonum var!
Karanlığın en koyu olduğu zamanlardı
Karanlık ki mayası yaradanı inkardı
Karanlığın koynunda
Hüznü solurken dünya
Solgun yanaklarında
Dün sabah yolum düştü yüzüncü yıl parkına
İlk adımda başladı yürekte kıpırdama
Karşımda her gecemden bir düş çalan manzara
Bedenim dar geliyor ruhumdan taşanlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!