Muhammet Üstün Şiirleri - Şair Muhammet ...

Birle başlar her şey.
Bir kere görsem dersim,
Ama alışkanlık yapar vaz geçemezsin.
Birle başlar her şey.
Bu son dersin bir daha olmaz dersin,
Ama bilirsin ki hepsi nafile.

EY SEVGİLİ yüreğine düşen hangi derttir ki böyle.
Her dokunmak istediğimde yüreğimle yüreğine.
Gözlerimi her değdirmek istediğimde gözlerine.
BİR KUŞA TAŞ ATMIŞCASINA KAÇIŞLARININ NEDENİ NE.
Sen hiç görmezmisin ellerinde sapanlarıyla seni bekleyenleri.
Bu acelen nereye niye.

Dünde beraberdik bu günde beraberiz.
Ama ne dünü yaşayabildik seninle.
Nede bu güne umutla bakabildin benimle.
Ama biz beraberdik sen olmasanda gündüzlerimde.
Ama biz beraberdik sen olmadığını zannettiğin gecelerimde.

Rakı misalidir hayat.
Sen saf,berrak görünsen,su misali tertemiz olsan ki kaç yazar.
Say ki hayatla mücadele içindesin.
Ve say ki onu alt edeceğini düşünenlerdensin.
Sen ''su'' o ''rakı'' gibi olduktan sonra
Mahkumuzdur aslında her ikimizde berraklığımızdan ödün vermeye.

Umut kırıntıları var avuçlarımda.
Sahurum da iftarım da o kırıntılara muhtaç.
Bedenen değil belki ama ruhen doymak.
Kılınan bir namaz gibi onu mübarek kılmak.
Ve karşilik beklemeden ibadet etmek.

Ey sevgili yüreğine düşen hangi derttir ki böyle.
Her dokunmak istediğimde yüreğimle yüreğine.
Gözlerimi her değdirmek istediğimde gözlerine.
Bir kuşa taş atmışçasına kaçışlarının nedeni ne?
Sen hiç görmezmisin ellerinde sapanlarıyla seni bekleyenleri.
Bu acelen nereye niye.

Küçük bir çoçuk misali
Cebime saklamışım umutlarımı misket misali ellerim cepte.
Ve dizmişim umutlarımı sıra sıra yerlere.
Oynama sırası bana geldiğinde umudu kaybetmeme adına Çocukca da olsa yapacağım hilemi.
Yüzüm kirli, ellerim kirli
Ama tertemiz umutlarım bir filiz misali bende gizli

Hayat bir matematikse eğer benim hiç eşittirim olmadı.
Çarpıldım yeri geldi toplandım yerlerden.
Bazen böldüler yerli yersiz.
Bazende sıkıştırdılar bir üçkenin içine.
Ama her seferinde de eşittirin sonucunu bulmaktan da vazgeçemedim.

Anlamını yitirmiş kelimelerin içinde bir yerlerdeyim.
Bir anlama ulaşma umuduyla bir kelime bir işlem oynayan çocuk misali.
Her güzel cümlede işte bu diye başladığım,
Noktasını koyduğumda arananın o olmadığını anladığım.
Çocukluk bu ya ulaşılması zor cümleler kurduğunda bile mutlu olmayaı başaranlardanım.

Bir Kağıda yanlışlıkla damlayan mürekkep misaliydi seni sevmek
Önceleri bir noktaydın sadece etrafı sonsuz beyazla çevrili
Vurulan her silgi darbesinde farkketim ellerimin sana bulaşıverdiğini
Her bakan yeni bir sayfaya yönelirdi bekli
Ama bilmezlerdi ki beyazın siyaha olan çaresizliğini
Belki de bendim anlatamayan derdini