Ah kalbim,
dayanamayacak gibi.
Bu kadar güzel bir şeye sahip olmak,
tüm dünyaya hükmetmek gibi.
Ah nefesim,
Boğazım gıcıklanıyor, sensedim galiba.
Saçlarımı döktüm biraz karşılıksız aşkında.
Aklımda sen, kalbimde sen,
Sensiz de ne yapacağımı bir bilsem.
Aşkın denklemini de çözeceğim sonunda.
Bilmem nedir bu yük,
nedir bu ağırlık.
Öylesine büyük,
öylesine karanlık.
Taşırken akar terlerim,
ılık ılık.
Açtığım bir şarkısın,
Huzurla dinlediğim.
Düşlere daldıranlardan,
Yüreği yakanlardan.
Biraz melankoliksin,
Bilmiyordum aşkı bulmanın bu kadar zor olduğunu,
Hiç sevip sevilmemişken bulamıyorsun umduğunu.
Ve bir hoş söze kanıyor bu yürek,
Dur zavallım, sevip sevilmek neme gerek.
Hiç lisede okul çıkışı yürümedim sevdiğimle,
Bir rüzgâr gibiydin,
Hafif hafif tenime dokunan.
Bazen esip gürlerdin,
Kaskatı kesilirdim korkudan.
Ortadan kaybolurdun kimi zaman,
Düşündüğüm şey, sensin bakıp duvarlara;
Ne ihtişamlı dalgalar ne de sonsuz gökyüzü,
Hiçbiri... Dümdüz duvara bakarken geliyorsun aklıma,
Birden, aniden. O an nefes almak bile gelmiyor aklıma.
Daralıyorum, kaygılarım bir bıçak gibi saplanıyor karnıma,
Sonra düşünürken, düşünmediğimi fark ediyorum.
Canım seni çekiyor bazen fütursuzca,
Ama öyle sevişmek değil bahsettiğim.
Sohbet etmek yarın yokmuşçasına,
Dünyadan bir nebze kopsun bedenim.
İstiyorum ki sana sevdiğim bir kediyi anlatayım,
Aşkımın ispatı ne ki,
Kaçırdığım gözlerim mi?
İçimde yaşadım sevgimi,
Çekindim çünkü
Söylemeye sözlerimi.
Seni düşlemek bir ilaç gibi,
En derin yarayı bile kapatır.
Ve seni sevmek denen şey,
Gün batımını seyretmek gibi,
İnsanı en güzel duygularla yaşatır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!