Konya, inanmayanların viran şehri
İnsanıdır bu, kalbi imanla döşeli!
Konya, Konya!
Anamın ekmeği, Bozkır kokulu
Babamın yüreği, çilelerle dolu!
Konya, Konya!
Hayasıza ne gerekir bilmem;
Öyle beşerin elinden ab-ı hayat olsa içmem...
Aşığım senin olamasamda
Aşığım sana dokunamasamda
Aşığım sana kavuşamasamda
Dur, Söyleme Nalan
Tek bir hece söyleme!
Yaktığın bu ateşe,
Kol atacak omuz bulamadığım oluyor günlerce
Kaldırım taşlarını yalnız başıma saydığım,
İşte o zaman
Yaşamak da ölmek gibi biraz…
…
Suskunluk hastalığına tutuldu dilim
Akıbet belli bu dünyada
Tek gerçek, tek doğru mezardaki kavga
Ey insanoğlu, boşa harcama zamanı
Zaman bu, bitmeyecek sanma!
Gözler yalan söylemez, kalbin aynasıdır
Sevdiğim şimdi göz göze gelme zamanıdır...
Tutmuş, bırakmaz olmuş elim kalemi
Kalem silinmez olsa yazamaz kederimi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!