Kadın; candır, annedir yârdır
Sevgiyle yoğrulmuş yürektir.
Şereftir, onurdur, namustur kıymetini hayat gibi bilmeli..
Ancak
Kadın; alın teriyle kazanilmiş ekmek gibi tertemiz olmalı.
Yaşarken nefes almak zor
Gülme! Neden de.. bir sor?
Yangın yeri gönlünün içiyse,
Düşünceler her türlü felçse,
Aldığın nefes zaten ateşse,
Ciğerlerin kül olur her nefeste..
Bir İstanbul gecesi yine hatırladım
Gölgeyle ışığın kavga ettiği bir odada, yalnızlığın duvarlara sindiği bir hanede…
İkimizde aşık değiliz, hatırlamam kendiliğinden..
Belki de çözüldüm sana fark etmeden…
Fakat bir şey var çözemediğim
O şarkının nakaratı, gözlerimi karartı
Küçücük odamda, tozu dumana kattı
Estiğinde rüzgar, dışarıda vızıltılar
Kulağıma dokunan o ses; hep bana kızar.
Gözlerimi yumduğum da, aklıma gelen yıldız bakışların
Gözlerdeki gizemi anlayan bir dost olsun
Kalplerde yırtılan hicap perdesine dikiş olsun
Bakışarak hasbıhal eden bir dost...
Kelimelerden uzak, cümle kurmaktan ırak olsun..
Yıkılmış viran şehrin merkezinde, çayımızı yudumlarken huzuru,
huzuru besteleyen olsun..
Sen ve ben biz olmaktan ırak tık..
Belki aktın, belki paktın ama aşka uzaktın..
Yaşanmışlık vardı, yakardı seni
Bıraktığı izler savururdu küllerini..
ancak zaten aşk yanmak değil miydi?
Mutluluğun yanında keder olmasaydı,
Gece çöktü üstüme, gölgem uzar duvara,
Nefesim ağır bugün, sesim çarpar havaya.
Benim içim karanlık, dikiş tutmaz yaraya,
Düştüğüm yer soğuktur, kimse bakmaz yarama.
Bir ses duydum geceden, yankılandı çenemde,
Karanlıkla barıştım, savaş bitti içimde.
Karanlığı aydınlatan,
içime dolan huzur
Başlar onun için sucûd etti mi,
bertaraf olur insanda ki kusur.
Allah diye çarpıyorsa gönül
Aşkı ilan et, deseler de sana bülbül.
Labirente açılan bir kapı var içimde.
Aralığından içeri soğuk bir nefes sızıyor.
Her adımım bir yankı, her nefesim bir gölge.
Ve biliyorum, burası benden kaçtığım yer.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!