Sensizlikte sessizlik doluyor,
Hayat bu,ne sessiz geçiyor,
Ne de sensiz,
Duygularım ise kalmış gözlerinde hep aciz...
Yorganın altında çok yorgunum,
yağmur damlaları gibi yağıyor üzerime
kendime sorduğum sorularım
sırılsıklam bedenim gözlerimin önünde
şöyle bir nefes aldım en derininden
boyun eğmek mi cevap bilmediklerime
Nereden başlayacağımı bilmiyorum sevgili günlük,aslında başladığım yeri bilmiyorum.Bazı şeylere başladığını sonu geldiğinde anlarsın,yanıbaşında aradığını bulamadığında anlarsın ya kaybettiğini,gözlerin dolmasa bile üzülürsün bazen,bazen de ağladığını duymadığında anlarsın hislerinin yokluğunu,bir yanının boşluğunu...
gelecek misin yanıma,
dokunacak mısın bir gün göz yaşlarıma
uyuyacak mısın kollarımda..
rüya mısın sen
her gece gördüğüm
canımı canına kattım
yürüdüğüm yollara baktıkça
acımın hayatını çattığını anladım
peki neden
ben nerede yanlış yaptım ?
takılan çelmelerin içinden
yıllar geçiyor yazılanların üstünden
yıllar geçiyor yaşadıklarımın üstünden
elimi uzatıp dur diyemeden hiçbirine
yıllar geçmiş benim üstümden
her gün doğan güneşin sonra ayın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!