Uzak diyarlardan geldim,
Sesini duydum sevim,
Nisan yağmurlarıyla gelmiştin bana,
Ölümün bile silemeyeceği bir tutku olmuştun içimde,
Aramızda ki çekimin bir anlamı olmalıydı,
Kalbim öyle zamansız çarpıyordu ki,
Ankara sokaklarında başı boş gezinen serseri sanırlar beni,
Mecnun misali dolaşan yalnız bir insanım ben,
Bilmezler içimde ne yangınların yanıp sönmekte olduğunu,
Bir başka gözle bakarlar bana ve yalnızlığıma,
Kim bilebilir içinde gezinen serseriyi,
Kim tuta bilir bu yalnızların yalnızını,
Seni soluyan bir rüzgârla geliyorum,
Ruhuna talibim ben,
Ey nakışlı güzel,
Sen geldin aşkla geldin,
Sen geldin ne güzel geldin,
Ben şiir yazamazdım,
Çamlıca dayım içimde derin bir düş,
Her yer loş bir karanlık,
İstanbul’un o görkemli yapıtlarında,
Derin çizgiler çizilmiş sahil burnuna,
Yalnızlığımın yankısını izliyorum,
Çamlıca dayım içimde derin bir duş
İçimde açan bir karanfilsin,
Uzaklardasın bilirim,
Dönmeyecek bir yolda gibi,
Duygularıma yenik düştüğüm akşamlar,
Son bulsun isterim,
Hayata dair ne varsa,
Hep bir şeylerde kayboldu gözlerim,
Gören gözlerimi sana anlatamadım,
Ben bende kayboldum ruhumsa sende,
Kendimi sana bir türlü anlatamadım,
Ruhum yoğun duygular işgalindeydi,
Kimi zaman Kaf dağında bir atmaca,
Çeçenistan’dan göç yollarına düşen bir ana’nın feryatlı gözlerle oğluna seslenişi.
Savaşa hayır diye bağıran yürekleri titreten ana oğlunu çeçenistan'da bıraktıktan sonra vatanını savunması için yazdığı mektubu yaverlere vererek oğluna tez ulaşmasını, ister. Mücadeleci olaylardan sonra mektup oğluna ulaşır. Oğlu da mektubu aldıktan sonra anasına yazdığı mektubu yaverlere vererek gönderir, mektup anasına ulaşmadan oğul şehit düşer.
Oğul anasının mektubunu okumuştur.
Ne şehirler gördüm yıkık dökük ardımda bıraktığım
Yitik çocuklar gördüm,
Yine aklımdasın,
İçimi bir tufan sarıyor ansızın,
Gözümü kapıyorum sen varsın,
Açıyorum sen,
Gözümden gitmeyen bir resim,
İçimi eriten bir sevda taşıyorum,
Uzaklaşıyor bakışlarımda yallar,
Var olmama bir sebep olmalı,
Şehir sokaklarında uzanan gölgem,
Yavaş yavaş çöken karanlık,
Alıyor kuytuluğuna beni,
Varlık mı yoksa var olmam mı anlam katan geceye,
Yalnızlıkların şehrinde doğmuşum ben,
Doğan her gün ölüm döş eyim sanki benim,
Ne yapsam boş,
Çilekeşli bir hayatın izlerini taşır içim,
Ne zaman önemser beni ne hayat,
Yalnızlıkların şehrinde bir hayat benim ki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!