Gel biraz, baş ucumda ağla.
Bir aşık ölüyor mısralarımda.
Mezarımı kaz, gözlerin ufkuna.
Mahşerde çek kenara, sorgula.
İnsaf eyle, gel biraz yanımda ağla.
En onulmaz yaramsın.
Aklıma düşünce gözlerin,
Gönlümde bir Ateş yanar.
Vakit epey geçti artık,
Gök yüzü kızıla çalar.
Ve sen yine giderken,
İçimde arsız duygular,
Değilim ben o şen çocuk gibi
Gülüşün samimisini tatmadım
Yada gökte hür kuşlar gibi
Güzel günlere kanat çırpmadım
Sevilmedim sevdiğim gibi
Bu ömrü boşuna yarıladım
Senden yoksun geçen,
Ömüre, güne lanet olsun.
Bahtım kap kara,
Adın bahtıma, ak yara olsun.
Gönlüm düşmüş çölüne.
Leyladan geçen mecnuana,
Söyle bana kadir mevlam
Nedir bu yazgı bu yaram
Dün gece ufkumu saran
Büyük hülya nedir mevlam
Önce beni sürgün ettin
Yufka yürekliler geride kaldı
Yürüyoruz hedef Tanrı Dağları
Hiç düşünmeden bu günü yarını
Yürüyoruz Hedef Tanrı Dağları
Bu yol kutludur herkesçe varılmaz
Sana olan aşkımı şu dağlar anlatsın
Kanımdan yükseklirken bir büyük ulus
Tabuta sığmayan bedenim anlatsın
Anlatsın anlatsın ki vatanını satanlar utansın!
Üzgünüm, sevgilim ben bu kadarım,
Hayallerim kırık, uykularım yarım.
Ah! O yarım uykularda seni sayıklarım,
İçimde koparken arsız fırtınalar,
Bir kaç damla yaş olurum şakaklarına akarım,
Silme beni sevgilim ben işte bu kadarım.
Canım yandığında seni andım.
İçimi sararken sensizliğin ateşi,
O ateşi de sevdim, yandım.
Sensizliğin yangını sardı herşeyi.
Gönlümün ormanlarını, hatta denizleri...
Ormanda kuşlar, denizde balıklar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!