hayatın misafir odasına sürgülenmiş
dünya denilen bu hücrede
üşüyüp duran adam
açılır da sürgüler bir gün
yürüyüp gider mi sonsuzluğa
geçerek karanlık ve dar bir koridordan
yankıyı çoğaltıyor dudağındaki dağ
daha kalender yalıyor bordamı
bu acı
öldürür diyorsun
-yaşamak hayal-
diri bir at gibi koşuyor canlılığın
Susmam lazım nedenini
söylersem konuşmuş olurum
bir kulak kabartan geçer pencere kenarından
ben her zamanki gibi
yaklaşık ve asi
bir dönmeyecek olana
bir adam su yürüdü usulca
adım adım
adam adam
dudaklarında yağmura
düşürdüğü ıslığı
ve severek yuvarlandığı şarampol
kırmızı ışıkta durmalısın derdi annem
oysa uyumlu değildim yasalarınıza
her karşıya geçişte dalgındım ben
yağmurlar usulca terkederken kenti
kopardım takvimden sevgili yaprağını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!