Bir akşam güneşin batışıyla
Yelken açarken yalnızlığa
Biterken kızıl ışığı dünyanın
Uyanıyorum……
Arıyorum, mazide geçen günleri
Her zaman içten ve şefkatle köpürür sineleri
Dökülür gönüllerimize sanki göklerin merhameti
Ne zaman kırılsak, dökülsek, tükensek
Sıcacık kucağında huzurla dolarız, sarar bizi şefkati
Ne evladın vefasızlığı, ne çektiği çileler
Güneş ağlarını çekti gidiyor mahzun
Kararıyor gözlerim çöküyor hüzün
Yalnızlık doluyor avuçlarıma
Gök kubbe yıkılıyor sanki başıma
Gece çöktü yalnızım bu ıssız çölde
Damla damla bir yağmur süzülür
Yeşil dalların arasından
Işığı alarak her damla
Kadehlerime ışık doldurur
İki anı birbirine bağlayan zamandan
Gül bir damla gözyaşı
Gül bir aşığın teri olur
Anlatılmaz bazen kor olur
Yüreklerden yüreklere
Nice alev alev aşklar götürür
hayat denen rüyada hayal gibiyiz
ürkerek basıyor yerlere ayaklarımız
ufkun ötesinde bir bulut gibi
yağmur olup yağsak ta nafile
yalnızız
Sessiz sessiz yürür giderim
Ben yağmursuz sonbahar
Sırtında heybesi gamsız dervişim
Alır başımı çeker giderim
Ben rüzgar olurum sen deniz
Sen ne kadar uzak olsan da bana
Ben hep yakındım sana
Uzayan caddelerinde yürüdüm
Gecelerinde ağladım, duymadın
O hüzün dolu saatler içinde
Şarkılar söyledim,türküler söyledim
deniz senin için çırpıyordu dalgalarını
ne hazin ki gözlerindeki ümitsizliğim dalgaları kırıyordu
deniz köpürdükçe köpürüyor,
saçının bir telinde fırtınalar kopuyordu
çocuksu bakışların bir kayayı parçalar gibi
parçalıyordu denizin enginliğini
Hiç düştün mü sevda adasına?
Yapayalnız kaldın mı kalabalıkların arasında?
Günlerin gelip gidişine umursamadan?
Bakmadan arkana çıktın mı hayal yolculuğuna?
İçten içe yandın mı hiç soğuk günlerin akşamında?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!