Bir rüzgâr gül kalbime adını fısıldarken,
Hasretinden çöl gibi yollara düştüm sensiz.
Sana ulaşmak için gün değil gece değil,
Zamanın kapısında kul olmaya razıyım./
Miracının muradı kalbimin arzusuydu.
Tutuştu gül bahçeleri sesinin yankısıyla.
Birden yüzünü gören dağ kendini eritti.
Dağıldı kalbim birden güzelliğin eliyle./
O mavi gül çırpınır gözlerinin ufkunda.
Belki de beklenen gün müjdesi sahilinin,
Sessizliğinde kanlı bir aşk alevi sundu.
Anladım gülüşünün sevgilisi beyaz din./
Baktım yandığım saat bir mevsimin rüyası.
Yıkanmış bütün zaman onun avuçlarında.
Serpilirken duayla dudaktan dudaklara,
Kalbim gülümseyerek kendisinden geçti.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta