Muhammes Şiiri - Enver Ünver

Bahtındır diye bir kara sevdayı sardılar bana
Ağrılar içinde attılar beni cebel yabana,
Söz verdi hüzün damlaları dönse tufana,
Enestübirabbikim dediğim gündeki, garip diyarlar,
Bu perişan halimle bahtiyarım ben neden ağlarsın?,
Sıtkı hulusumda senin avazına ermek muradım,
Çöllere düştüm gurbet aradım ,
Rüya gördüm, saçlarını tel tel taradım,
Yazma felek diye nice yakardım da ne fayda
Kader tebaası bir fani kul olmuş, neden ağlarsın?,
Şayet bu yük ile göçer gidersem ebed aleme,
Bu cerhime deva olsun diye merhem dileme,
Yansın gönül dağlarım aşkmıdır sevdamıdır ele söyleme
Tufan gibi sulu sepken amma gönül ıslanmaz
Sirkatin yari feleğimiş neden ağlarsın,
Seni görünce buralardan terki sıla eyledim,
Bir ömür yadellerde dolaştım, adın söyledim,
Otlar filiz versin diye yamaçlardan coştum çağladım
Kimbilir bilmediğim bir keramet ehline elim bağladım
Bana Hüsnü teveccühü onun şanıdır, neden ağlarsın?
Seyran et ki kâh bir karlı dağın ardına çadır kurulmuş,
Kâh erkana, ricale, sultan fermanıyla himmet sunulmuş,
Bir palamut yüzünden fakir sincap sanki bey olmuş ,
Tablanın rahlesinde her çizgide şadı aradım ,
Şad akan nehirde kevserin tadı vardır neden ağlarsın?
Enver Ünver