İnsanlık bana önyargılı olmamam gerektiğini hatırlatırken; İnsanlar önyargılarımı yıkılmaz bir kale haline getirdiler.
Bu kadar kalabalık içinde
Yalnız kalmaya ne demeli?
Gerçekten beni anlayan
Birine denk gelememek çok yoruyor zihnimi.
Saçma geliyor bana insanların zihniyeti.
Herkes kaptırmış kendini.
Hey gidi kudretinin küçüklüğünden
Acizliğinin büyüklüğünü göremeyen
Namağlup kişi!
Hiç ummadığın yerden
Öyle bir çelme gelir ki
Ne surları dayanır hükmünün,
Bir haftayı daha geride bırakıyoruz.
Günler haftaları, haftalar ayları kovalıyor.
İnsanoğlu ne çok fikir değiştiriyor.
Ne kadar çok hayal kuruyor.
Nasıl üstesinden gelicem dediği,
Ne çok sorunu geride bırakıyor.
Yazık ediyorsunuz kendinize.
Üzülüyorum sizin şu
Mezhebi geniş hallerinize.
İslam ile şereflenmiş bir milletin içinde;
Bu kadar hayasızlık niye?
Zaten zor günler geçirmeden , sıkıntılara göğüs germeden güzel günler gören insanlar, kendi çabalarıyla o günleri görmüş olmuyorlar.
Ve kendi çabalarıyla o günleri görenler kadar mutluda olmuyorlar.
Ben inanıyorum ki bu zor zamanlar ileride yaşanacak güzel günlerin sancısını taşıyor.
Hem ne demişti şair.
“Şu göğüs kafesimi genişleten umudum var oldukça, güzel günlere olan inancım hiç bitmeyecek."
Ne güzel şey değil mi şu sonbahar?
Şüphesiz!
Çok güzel.
Yaradanın sanatı tam olarak hatta.
İnsan baktıkça şu sonbahara
Kuruyan dallara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!