Üstüme çöktü dağlar altında kaldım.
Dost dediğim herkesten bir yara aldım
hep hüzün buldum dertlere daldım.
Hayat bana mutluluğu sen çokmu gördün
Başıma herzaman bir çorap ördün.
Çok değil sadece gülmek istedim.
Herkese kalbimden bir köşe verdim.
Dostlarım uğruna ömrümü verdim
Ecelim oldunuz dostlarım,gülmedi yüzüm
yaşlarla doldu her iki gözüm.
12/04/2009
Beyazıt{ İSTANBUL
Giderken kendinide götür
Bana kalırsa bırakmam seni
Hapsederim gönlüme
Kurtulamazsın.
Söküp atamaz kimse.
Kilitlerim kalbime
Kurtulamazsın.
O zaman hem ben yanarım,
Hem sen yanarsın.
25/01/1999
halkalı,İSTANBUL
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!