Gökyüzünü aşıyorum ,
Yıldızlar dökülürken .
Ne dilek tutabiliyorum ,
Ne gözümü açabiliyorum ,
Gökyüzünü aşıyorum ,
Yıldızlar dökülürken .
Nisyan doluydu hücrem .
Duruldu sonunda isyanım .
Râm oldu halim ,
Artık herşey ayân .
Üstü örtülür hücremin .
Kuru yapraklar gazel olup toprağa karışınca ,
biz ardından baharı göremediğimizde
Sarsılıyoruz .
Yinede bahar gelip ağaçlar çiçek açtığında ,
O güzel meyveleri ayaz vurunca
Mahvoluyoruz .
Biz büyüyoruz ,
Hayallerimiz küçülürken .
Kararıyor ufka bakışımız ,
Saçlarımız ağarırken .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!