Biteviye şarkılar mırıldanıyor dudaklarım
İniltiden nağmeler derliyor kalbim sana
Izdırabın avuçlarında yoğruluyor vefalı yanım
Yıkık ve mağrur gönlüm
Gözlerinin maviliğinde
Yeniden açılıyor aşk denizine
Kırdın içimdeki inceden umudu
Döktün ruhumun kırıklarını tenhalara
İlkbahar gözlerimizde uyanacaktı oysa
Saçlarına papatyalar takacaktı kelebekler
Muştusu sen olacaktın bahtiyar ülkemin
Evrenimi kuşatırken o ürkek ellerin
Ümitsizlik
Yeise batmışlık
Ve kalbin içinden geçen bir intihar
Daha ne kadar?
Daha ne kadar?
Hayalinle uyandım dün gece
Leylak kokuları sardı bir anda evrenimi
Hasretinle ağladım sessizce
Gözlerimde tüllenen hatıralara uzattım ellerimi
Ve sana ah ettim…
Bir gece vakti ansızın
Bu sana yazdığım son mektup değil sevdiğim
gözlerin uyutmadı beni
çaldım yine ak kağıda kalemi
döktüm kalbimin mahurlara sarılı ahlarını
kendimi kaybettiğimden beri bu şehirde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!