Muhammed Şemsetdin Akyüz Şiirleri - Şair ...

Mevlam sonsuz güzelliğiyle, beden-i ruhumu bürüdüğünde,
Ruhum bedahet-i coşkuyla, ravzay-ı rahmete yürüdüğünde,
Ömrümdeki tüm günahlarımı, Rahmet'i ile kürüdüğünde,
Mesut olurum, aşk-ı cezb'le nefsim! Hak yoluna yürüdüğünde.

Geldi mübarek Ramazan-ı şerif,aşkla edelim hepimiz ibadet
Allahın emri! Fani olan dünyada, ölüm hak, yaşam ise hakikat
Rabbim affetsin bütün günahlarımızı,eylesin bizlere mağfiret
Pişmanım Allahım,sana tövbe ile geldim, kalben getirdim nedamet

Tüm ecdadı İslama dua eyledim,gözüm yaşı ile naçizane

Bir masal,bir hikaye gibi, bu garip dünya
Sanki bütün hayat,onun edasıyla hülya
Bir varmış bir yokmuş,hayali olmamış
Kesesini doldurmuş, fakat gönlü dolmamış

Yıllar,yıllar,yıllar! Yok ettiniz her şeyi yıllar…
Geçmişteki anılar,mazideki ızdıraplar…
Yaşarken söylenen yalanlar,çevrilen dolaplar,
Madde-i dünyada sessizce toplanan hesaplar…

Bu dünyadan gelip geçerken,verdik kısa mola,

Köşker Babam bozkırlarda koşturur,
Göç yolunda oymağını coşturur,
Yeni yurdu Anadoluya koşturur,
Atalardan gelen selam gönülleri coşturur.

Selam olsun bizden,Koşkar babaya..

Dön de bir bak! Deli gönül, fırtınalı hayatta nedir? Ahd-i özlemin!
Kaynayıp duruyor yine, dem-i sefadan,hayatındaki kaygan zemin,
Gaflet-i sa’ika ile telaş oldu,fani hayat, beşer-i ademin,
Hızla geçiyor zaman, bilemedim! Kimdedir senin yuların ve gem’in?

Ağlıyorum hıçkırıklar içinde,
Garip,sessiz bir hayalin peşinde,
Bedenimle ruhumun ikizinde,
Ayrılık hayatın, dizi dibinde.

Ömür boyu açtım avuçlarımı,
Dua ettim, tuttum oruçlarımı,
Tövbe edip, fark ettim, suçlarımı,
Affet Rabbim! Ahir sonuçlarını.

Daim “Lâ ilahe illallah “ derim,

Aşk-ı,muhabbetin son girdabında
Bencileyin ruh-u meşk adabında
Gailesiz ademin aşk kabında
Yan gönül,nar-ı gamdan, burcu burcu…

Hayat denen günün, sessiz sabahında, yalnız doğarım,
Ömrümü yaşarken kendime neden? diye hep sorarım,
Bilinmez denizlerin dalgalarına karşı koyarım,
Gönül sevdamla yaşarken, bütün dertlerimi kovarım.