Muhammed Said Demir Şiirleri - Şair Muha ...

Muhammed Said Demir

ve sukut ediyorum durgun sularda yüzer gibi
yıldızlı gecelerde dalgalı ruhumu dindirir gibi
Mevlaya bir tövbe nefsime haddini bildirir gibi
ve içten bir dua bir dua ki inşirah indirir gibi

21.07.2012

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Şu gökteki hilalin yerinde tebessümün olsa kainat bana vatan olurdu...
Bayraklaşmak için tüm yıldızlar sıraya girip seni bulurdu...

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Bir Hayat ki senaryosu baştan çizilmiş
Değişmez gülüm, herkesin rolü başına asılmış
Rolüme sadığım, bunu baştan belirteyim
Bir Rica: tesbihi baştan çekeyim.
2007

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

dilimden çıkan kelamımın tezahürü sen olsaydın...
Sende ALLAH'ı anmaktan daha güzel zikir bulamazdım...

2012

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

üsküdardayım, bir kalp çarpıntısıdır yine dardayım.
Kalabalık şehrin derin ıssızlığında ben yollardayım.
Yürüyorum sesiz sessiz, karayı sarmış sahil gerdanında,
Denizi seyrediyorum, güneşin aheste aheste batışında,

Bir ses geliyor arkamdan nadide kadife tonunda,

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Güneş sessiz sessiz inzivaya çekilirken,
Rüzgâr çıldırırcasına günün günahlarını vurur.
Karanlık çöker gece mateme bürünürken,
Korku kaplarda etrafı her şey durur.
Soğuk artmıştır keskinliği hududa varırken
Ve nöbettedir Mehmetçik, Vatanı korur.

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Ya Rab yaşat bize hayatı ayet ayet sindirerek
Ve bir inşirah gönder AŞKını kalbimize indirerek

16.12.2011

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Hayatın aldatıcı yüzünde binbir yüz var yeryüzünde
insanları tanımak zor, süslenmiş diken var sözünde
Yüzü boyalı kişileri yadırgar bakışlar atarken çevreye
aslında melek sandığımızdan başlar hüzün gelmeye

Maalesef insanı tanımak zor, ön yargılar dizboyu

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Yeşil gözlerini gördüğümden beri
Her şey bana yeşil geliyor
Karşıya geçiyorum, lamba yeşil
Kırmızıda olsa, bana yeşil

Söylenmez amma, biraz cimriyim

Devamını Oku
Muhammed Said Demir

Gitmeyi bir türlü bilemedim, inzivaya çekilip kendimi dinlendiremedim.
Nehirler çağlarken, güneş her gün doğarken yoruldum diyemedim.
Oysa çok yorulmuştum gecenin karanlığında mumla dost aramaktan.
Hayat tiyatrosunda ben perde açtıkça başka perdeyle karşılaşmaktan.
Yoruldum artık ve haykırıyorum: Korkmuyorum son perdeyi açmaktan.

Devamını Oku