Ayrılmak, acının en büyüğüdür,
Farklı yolları vardır bu ayrılığın.
Zaman, bize yardım edebilir mi acaba,
Bu dehşet veren sessizlik sona erebilir mi?Seni seviyorum, en korkunç acı da bu.
Kalbimde yanan kor ateş yakıyor kalbimi.Seni seviyorum, bu bir gerçek,
Affetmeye karar verdim, artık ne yapacağımı biliyorum.
Duraksayan yel kalsın,
Şah(mat ) damarımda..
DELİRDİM yine
Seviyorum yine gel-gitlerin doğallığıyla
Tehlikenin tekinliğinde dolaşmayı
Zafer atlıları gibi hırçın koşsun,
Bu gün kafam dolu patlak çuval misali
Solumda bı sızı sanki dersin suvari
Gidince, gülün rengi sarardı gözlerimde
Mutluluk dolu dünyam karardı gözlerimde
Gözyaşların yağmurdu, ıslatırdı içimi
Gece bir iki acı bir tozla soğuk hava
Karanlık içinde sisli kar taneleri
Akar içime içime buz kütleleri
İnsan dediğimiz buzdan heykeller
kaldırımda erimez insaf bilmez
İnsanlık bilmez sevgi bilmez
Zehrin bana bal gelir
Tatmadan bu can erir
Bendeki sevdayı elbet
Bir gün ruhun bilir
Uykularım sendedir
Dertlerin bende
Kara günde sormassın
Geçit vermez bombasin
Hayat dursun sarmasin
Cigaralar yanmasin
Gene yazdım ruhuma
son bir defa daha duyabilsen ç/ağlayan sesimi…
koynunda aldım aşka dair ne varsa
en üryan hevesimi
ve gözlerinin dolusunda kaldı
yalnızlığımın ağulu sesi
hangi kanlı isyan durdurabilir
Duyulmaz artık benim sesim
Boşa tükeniyor nefesim
Yıkıldı yegane hevesim
Yok gayrı delice sevesim
Susmaz dinlemez biriyim
Okyanustan mercan topladım bugün
Sundum avuçlarına usulca
Süngerlerde yürüdüm uzunca
Hüzüne doladım günümü
Mor salkımlar biriktirdim bahçelerde
Boş sokaklar ilişti gözlerime
Uğrunda yakılmış içli bir şarkı gibisin
Nasıl anlatsam, hâlâ içimde izsin
Uzaktan gülüşün çarpar yüreğime
Tutulmuşum sana, geçmiyor hiç süreyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!