Bir tohum düşer toprağa sessizce
Kimse görmez ve hissetmez onu
Oradan bakar gökyüzüne gizlice
Güneşe dönerek bekler aydınlık sonu
Bir tohum filizlenir toprakta sessizce
Yorgunum yar anla beni,
Hayat yorgunu,dert yorgunu.
Neşeli bir ziyafetten sonra,
Kapıda ağlayan çocuk yordu beni.
Güneşli bir günün ardından
Karanlıkta titreyen kadın yordu beni.
Ben ırakta değil ulaşabileceğin yerdeyim
Bir kardelenin başkaldırışındayım
Ne Mozart’ın notalarında
Ne Hobbes’ın makinesinde
Ne de Şaron’un kanlı satırında
Ben titreyen yüreklerin tellerindeyim
Davamız akbabalara kaldı Asuman
Köpeklere tilkilere kaldı
Uçmuyor üzerimizde artık kartallar
Dağlarımız yeşermiyor artık
Gönüllerimizde sevgi kalmadı
Sevdalarımız artık masum değil
İnsanlık suçlu,kanar durur sevdam
Aç,yırtıcı itlere kalmış ortam
Tarih akıllarda,elde bozuk bir zaman
Bizi bizden çaldı o batılı adam
Acı çığlıklara bürünmüş cihan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!