İnsanın hayatla arasındaki bağlaç
Şahsa münhasır bir zamir ise
İlk anlamıyla bu tekil çoğullukta
Kim kaybetmez ki birinci tekilini
Üçüncü çoğuldan buraya kadar
İnsan kaç kare hayattan kopar
İnce bir keman sesi kadar titrekti gözlerin
Sözlerin o sese en güzel nameleri verir gibi
Sen güzeldin; masum, hisli ve huzur dolu
Güzeldi yüreğin, aşkın allığı kadar dopdolu
Severdin iyiyi, güzeli, haklıyı haksızı ayırt etmeden
Lakin aşkın o büyülü değneği sana dokunmamış olmalı ki
Aşina bir sima şu zamanın ülfeti
Sardım ileri zira taşıyamam bu külfeti
Saatler ki yarışta; yelken kaç yengeç tut
Solumdadır elbet en belirgin hudut
Keza, gönle işlemez vaktin delici kurşunu
Duyun! Tüm çektiklerim olsun Aşka feda
Ömrüm kalsın isterim Aşkta hoş bir seda
Güneşe, aya, aşka, insanlara Elveda..!
Gönlüm tatsın isterim aşkta son bir sefa.
Nicedir içimdesin sen,
Kirlenmiş katillerin hüznü gibi.
Kıyıya vuran gemi enkazları
Ya da yıkılmaya yüz tutmuş
Harabe bir evin anlattıkları...
Nicedir yoksun, tüm varlığınla
Marifetimde yoktu noksan, yari uğurlarken
Son isteğim vardı oysa, celladıma gülümserken
Kalbime hicran düştü gözlerim sulanırken
Doyamadım bakışına, celladıma gülerken
Kelimeleri abartmayın
Yüz vermeyin şunlara
Olmadık anlamla kabartmayın
Sonra şımarıp saklanıyor her biri
İçinde kalıyor her şey diri diri
Sadece susun, ağlarken bile
Ben Aşkı demli severim
İki tebessüm yeter tatlandırmaya
Ama karıştırmayın sakın
Çöksün kalbimin dibine
Çünkü mutlu sonları severim
Sözcüklerin dimağımda kuruduğu yerdeyim
kelimeler oluşturamayacak kadar az harflere
anlatılamayacak kadar giz hislere sahibim
-belki sen anlarsın- düşünmelerinden
-sen zaten bilirsin- kuytularına kaçıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!