Ah benim Annem gurbetimin sancısı
Ah benim Annem hislerimin baştâcı
Ahlar abes düşerken bir Anne mâhrecine
Ah demeden bir gece,ömrün verdi her gece
Ahım dahi medyunken Annemin emeğine
(Bir duaya verilecek en güzel mükafat, Amin'dir.)
Ey yüce Allah'ım,
Habibinin (sav.) buyurduğu;
"Ben, benden sonra erkekler için
Dua ile başladım ben
Bir Annenin hasretine
Kabrin geniş olsun Annem
Rabbim koysun cennetine
Her düşümde görsem seni
Elif akılda necat
Elif canda titreme
Elif kalbe tek ilaç
Ruhlar sahibi Elif
Oncadır çırpınırım
Daha dün açılmamış bir zarfın
Birbirine en yakın en sıcak kelimeleriydik
Kadim şehrin içinde yanmanın adıydık belki de
Kız kulesi eteklerinde dilenen
Galata’nın sevdasıydık
Dilencinin en asilinden
Cefamın adresi bellidir benim
Ayaklarımın çiğnediği bu şehir İstanbul olunca
Fuzul içinde nüzul olan bir hayata dair
Emre tevekkel,Yaradan’a kul, ilhad kokan bu şehirde
Riya olmasın Aman! Niçin yandığım belliydi benim!
Büyür yurdumun bağrında
Arşa yükselir minareleri
Zafer çanağı kubbeler
Tarihin eşsiz şahitleri
Her şehirde başkadır
Yurdumun Ulu Camiileri
Ahvâlimi bir gelincikten sordum
Heyûla ormanların yeşillerinde:
Memlûk düşmüşsün dedi Ah,
Evhamı elem bir aşkın tuzağına
Tuzak,senin ruhumu kabzedişin...
(Ey güvenmediğim Belki, Nerde şimdi zaman zaman getirdiğin Sevgi!)
II.
ve
Gecelerimin ızdırabı sevgili
Hüzünlü bir kalemin sahibiyim bir asr vakti
Bilemez adını anmaya titrediğim o uzaklardaki sevgili
Bilemez düşmeyen böyle bir sevdaya
Bilemez beni...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!