Muhammed Şiiri - Mustafa Cumhur Özgirgin

Sen gittiğin günden beri
O kadar acımasızca harcadık ki seni
İlk öldüğün gün başladı taht kavgası
Senin için canım feda diyenler vardı ya hani
Bir saltanat zannettiler senin bıraktığın mirası
Üç gün sonra bir avuç insan defnetti cenazeni

Ya Mustafa! Diye seslenildiği an bir başlangıçtı insanlığa
İrkildin, titredin ve başladın konuşmaya
Zaten Emindin hem kendinden hem de düşmanlarından
Örnek insandın, ahlaktın, sevgiydin, barıştın ta en başından.

Biz bozkırın atlıları, ölümünden sonra aldık mesajını
Sana tabi olduk yığınlarca
Siper ettik kendimizi, ebedi kılmak için aziz hatıranı
Açlıktan öldük de vermedik emanetini
Çöllerin soysuzları saldırdığında bile hunharca.

Kudüs’teki Selahaddin
Ayn Calut’taki Baybars Rükneddin
Konstantinapol’deki Mehmet
Dumlupınar’daki Mustafa ve yüzbinlerce Mehmetçik
Sen yolbaşçısıydın her bir neferin.
Ve bugün milyonlarca gizli yoldaşın, kırgın, üzgün, bezgin
Bekliyorlar bitmesini ahlaksızlığın, hırsızlığın ve sensizliğin.

Muhammed, Sen Yaradan’ın son elçisi
Muhammed, Büyük Sevgili
Muhammed, Yalnız ve Asil Başbuğu İnsanlığın.