Muhâlif Hanım ve Münâsip Bey

Muhâlif Hanımcığın evvel küçüktü yaşı
Fakat fidan boyluydu, keman gibiydi kaşı

Vuruldu Münâsip Bey görür görmez bu kıza
Verdi tüm sevgisini bu hâl bilmez hırsıza

İstemem dedi önce nazlı Muhâlif Hanım
Güçlü bir subay ile evlenmek ister canım

Kaçırdı Münâsip Bey lâf anlamaz bu kızı
Fakat o günden sonra barışmadı yıldızı

Çay ister Münâsip Bey, hanımı 'çay bitti' der
Israr edilir ise sıkı bir küfür eder

Münâsip Bey ne zaman 'Tuz verir misin? ' dese
Hiç duymamış misâli, kulak vermez bu sese

Yaklaşsa Münâsip Bey, yanına sevgi ile
En kırıcı sözleri, şerle getirir dile

Münâsip çocuk ister, Muhâlif karşı çıkar
'Vermem sana çocuk' der, evi başına yıkar

Aradan yıllar geçer, yaşlanırlar birlikte
Gene de uzlaşmaya varamazlar dirlikte

Hanımı ne söylese, 'peki' der Münâsip bey
Muhâlif inat etse, döndüremez hiçbir şey

Böyle geçer onca yıl, zaman su gibi gider
Muhâlif muhâlefet, Münâsipse nasip der

Münâsip Bey gene de, hanımını çok sever
Ona 'bir tânem' dese, hanımı dönüp söver

Sevmenin bedelini, sağlığıyla ödedi
Derdinden hasta düşüp, gene 'yâ nasip' dedi

Bir gün zekâret oldu, çağırdı karısını
Surat astı Muhâlif, tutmadı hiç yasını

Münâsip Bey sessizce dedi 'Ey canım karım
Ey hayâtımın nûru, ey benim yoğum varım

Biliyorum hiç beni, sevemedin bir türlü
Belki bir eş istedin, çok zengin ve kültürlü

Veremedim ben sana, ne ziynet ne asâlet
Sevme beni gene de, eğer buysa adâlet

Bak ölmek üzereyim, hakkını helâl eyle
Ne olur bir kerecik, bana güzel söz söyle

Gidiyorum ahrete, gelemem gayrı geri
Hasret kaldım gülmene, belki yıllardan beri

Son isteğim var senden, 'seviyorum' de bir kez
Beni orada yalnız, bırakma sen de gel tez'

'Münâsip Bey ben sana demedim mi kaç kere
Gelmeyeceğim diye gittiğin hiçbir yere'

Yutkundu Münâsip Bey, dedi 'Bu da münâsip
Alışmıştım halbûki, demek ki buymuş nasip'

Kapattı Münâsip Bey yaş dolu gözlerini
Duymadı Muhâlif'in pişmanlık sözlerini

Ağlayıp şöyle dedi 'muhâlif kimdir söyle
Gidiyorsun uzağa bırakıp beni böyle

Diyemedim yıllarca 'Âşığım sana' diye
İşte şimdi diyorum, bu sana son hediye'

(namrun-22.08.2005)