Bazen Mecnûn’du hani, Leylâ’ydı aşkın adı,
Ferhat’ın gür suyunda ne de şirindi tadı.
Beklemek intihardı, muhâl aşklar faslında,
İşte o muhabbetle Kerem yandı aslında.
Mansûr çokta bir olup ve dedi ki: “En’el Hak.”
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız