Bazen Mecnûn’du hani, Leylâ’ydı aşkın adı,
Ferhat’ın gür suyunda ne de şirindi tadı.
Beklemek intihardı, muhâl aşklar faslında,
İşte o muhabbetle Kerem yandı aslında.
Mansûr çokta bir olup ve dedi ki: “En’el Hak.”
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,