Muhâl Şiiri - Ercan Güzel

Bir masalın daha son sayfası,
Kaldı sayfasında, yaşanmadan.
O, bir gürûhun ayakta altı paspası,
Ben ise yüzü yamalı, ruhu kırılgan.

Ben dağlara, denizlere yalın ayak,
Koşarım yüzüm koyu, sıkılmadan.
Tenimde emek yüzer, sokularak,
Kıyım seni vurur, utanır huyundan.

Mahur güzelliğin gizlermiş mizacını,
Ben yine de okur-yazarım sefalette,
Yüklesem köhnemiş elbiseme acını,
Tiksinir huyundan, aşikar mahiyette.

Toz, palan içinde, bütün bu hilyem,
Muhâl, biliyorum bu sevi çıkmazı,
Bırak mağrurum, yamalı dursun cübbem,
Necisten âlâdır, bu kibir çıkmazı.