Muhal Şiiri - Ruhudar Ut

Sabahladığım günlerden biriydi.
Hasbelkader gördüm fotoğrafını sabaha kadar bakıp durmaktan
gözlerimin acıdan kıvrandığı parlak telefon ekranımda.
O an aşık oldum galiba.
O karanlık sabah yerini aydınlığa teslim etti.
Güneş gibi doğdun adeta gökyüzüne.
Gülümsetti somurtkan yüzümü tatlı gülümsemen.
O meyus ruh halim kısa süreliğine yerini mutluluğa ve neşeye bıraktı.
Ve ilk sesini duyduğum zaman... İçim ürperdi.
'Sen farkında olduğumun farkında bile değildin.'
Aşılması güç engeller vardı ikimizin arasında.
Bu yüzden namümkün bir olmamız.
Tesadüflerle doluyuz, aynı ayın aynı gününde doğmuşuz.
Ve sanırım hayattaki bütün şansımıda bur'da kullandım.
Herkes bi' şansı daha hakeder ama hayat cimridir her zaman bi' şans daha tanımaz.
Velhasıl kelam gerçekleşmesi olanaksız muhal bi' aşktı bu yaşadığım.
Şimdi yaşamayı unutup tekrar öğrenmeye çalışacağım.
Öğrenebilirsem...