Övme sen kendini bilen biliyor
Egon yükseldikce nefsin gülüyor
Nefsin iştahıyla ruhun ölüyor,
Bu sarmalda vicdan huzur mu bulur.
Varsa vicdanına sor da karar ver.
Ne özünü kirlet nede zarar ver.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta