Muhakeme Şiiri - Ömer Arıkan

Şüphem yaşadığımdan yaşamdan kopmuş ruhum
Her nereye gitsem de ayağım yere basmaz
Sukut buldu savaşım suskunluk oldu sulhum
Yalnızlığa mahkumum hiç bir şeyle savaşmaz

Sanırım dünyam çökmüş fezadır yeni mekan
Ben beni tanıyamam benim beni bırakan
Her an vadem beklerim kimdir ölümden korkan
Leh çökerken uyansan hayret etmez ve şaşmaz

Acıtıyor ruhumu incecik kelepçeler
İncinirim zanlardan her an aklımı çeler
Gülümseyen sırıtan dost görünen çehreler
Yumruğum sıkılırda tükrük gırtlaktan aşmaz

İsyanımı bastıran diş gıcırtımdır sulhum
Suçum örtmekten aciz giysim libasım pırtım
Ne kadar yük yüklesem taşımam demez sırtım
Asi,likten uzağım günahlarım bulaşmaz

Sirkeyim çanağımda acımı ben bilirim
Bana sevgim bir sebil yalnızsam deliririm
Geçmişim atim desem sinirden gerilirim
Kişiliğim kimliğim bir birine karışmaz