Muhakak Dururlardı Şiiri - Musa Durman

1 ocak çok çabuk unutturuyor 31 aralığı halbuki aralarından 24 saat geçti

Zaman acayip şey, akrep yelkovanı kovalarken,ağaçlar yaprak döküyor
Çocuklar büyüyor , ölüyor
Gezegenler dönüyor

Aslında herşey akrep ve yelkovanla alakalı
Onlar bilselerdi bu kadar değerli olduklarını
Muhakak dururlardı bir zamanlar
Ozaman hiç büyümezdi çocuklar

Zaman ayırdı seni, beni ve karaları
Açığa çıkardı büyük günahları
Bilseydi akrep ve yelkovan bunları
Muhakak dururdu dünyanın son zamanları

Sen güneş ,akrep bulut ,yelkovan fırtınası
Ben güneşi bekleyen gül bahçesi
Ressam öyle fazla çizmiş ki herşeyi
bize ne boyası kalmış ne fırçası

Dünya telaşlarından unuttum saate bakmayı
saçını koklamayı
En güzel yaşanacak yılları yaşamayı
Senin okyanus gözlerinde derine dalmayı

Gençken hızlı koşardım
Şimdi yavaşladı adımlarım
Zaten gençkende sana yaklaşamazdım
Kırk yıl düşünsem de güzel cümleleri bulamazdım

Şimdi aklımda çok güzel sözler var duyamasanda
Bende ya kağıda yazar koyarım yanı başına
Ya da görüsün sokak kaldırımlarında

Akrep yelkovana kavuşur bazı vakitler
Benim yirmi dört saatim o vakti bekler

Saniyeler yıllardan uzun sürermi hiç
Seni beklemekse o saniyeler sürerde sürer, bitmez
Aylar dakikalardan kısa olurmu
Senle geçerken o ayları, toplasan bir dakika etmez

Bilinmez bi yere gidiyorum elimde bir çanta var
Ne gittiğim yeri biliyorum ne de çantada ne var
Birşey öğrenebildim sonunda orda soru sorulacakmış
Ve konu çantadan çıkacaklarmış
Artık çantanın bir tarafı çicek kokulu,
aydınlık
Bir tarafı alev alev karanlık bir cığlık
Sorgu bitince bende birşeyler sorarım
Senin çantanı, akrep ve yelkovanı...
Akrep ve yelkovanın boşa döndüğü günlerin hesabını sorarım
Birde seninle kesişirmi diye yollarım

Ya akrep bana sorarsa o boşa döndüğü günlerde naptığımı
Ozaman veremem cevabını
Sende bana sorma çantamı
Çünkü hep seninle ilgili günahlarım