Muhacir Kızı Şiiri - Turgay Talayhan

Bakma bana öyle anne, susmandan da belli oluyor
Sonunu bile bile ne diye, Haklısın be anne.
Sevmek neyime değimli anne, sevmek neyime,
Hadi sevdin diyorsun bu karşılık bekleme ne diye.
Vazgeçemeyeceğim birini hayatıma sokmayacağım dedim ama
Kaptırdık gönlümüzü işte, Gamzeli bir muhacir kızına.
Affet beni anne affet; ne verdiğim sözü tutabildim sana,
Ne de söz geçirebildim kahrolası gönlüme,
Kızma bana anne, bununda üstesinden gelirim
Ya da giderim anne, sevdamı koyup bir valize,
Merak etme anne, gitmeninde kuralını bilirim,
Dönüp te bakmam emin ol ardıma
Silme gözyaşlarımı anne hak ettiler onlar,
İlk onlar gördü o muhacir kızını, ilk onlar, okudu yazdıklarını
Bırak da ağlasınlar anne, Görmeseydi onlar sever miydim bu kadar,
Kaptırır mıydım gönlümü, Eller açılırmıydı Sema’ya,
Olmayacak duaya bi âmin daha be anne
Son sözüydü bana, monaroza emanet sana,
Ben kendimi koruyamadım ki anne, ettim emanet Allah’a
Ve kalktım anne, yaktım bir sigara, aklıma geldi benzetmiştim sigaraya,
Söndürdüm yanmasın yazıktır ona.
Öyle bir Hoşça kal deyişi vardı ki anne, öylece kalakaldım orda,
Dur,’’ben seni karşılıksız da severim’’diyemedim, Nasıl derdim ki anne,
O hayalleri ile bir muhacir, ben yaşadıkları ile hor, hacir.
Peki bilmiyor muydun, biliyordum da anne, Ferhat’ta biliyordu,
Deldiği dağın ardından gelen suyun sonu olacağını,
İşte o gelen suyun kudretinde sevdim ben onu Yok muydu başka sı der gibisin,
Kendide adı gibi tekti anne.Neyse anne kapatalım bu konuyu,
Daha rafa kaldırdığım deftere yazacam bunları,sahibi gelir de belki okur diye.