“andolsun ki, kuranı sizin anlayabilmeniz öğüt alabilmeniz için kolaylaştırdık,
içinizden idrak edecek/öğüt alacak yok mu?” (kamer 17-22-32-40)
Fikrimin gerçeğe
şaştığı noktada,
beynimde bir akıl almazlık,
Şaşardım anlasam kendimi,
anlamaya çalışmak
bile ahmaklık…
Nefsimin kıskaca girdiği noktada,
içimde bir meddücezir,
bir karanlık dışımda.
Şaşardım durdursam gelgitlerimi,
nefse yok demekte ahmaklık.
Hayat denilen sahtekâr,
beni bana ver geri!
Aklımı aldın,
aklımın kaynağını, duvara astın.
Ben ki, ahmakça ahmak,
ben ki, Nurunu kafese, koyan budala
Ölüye gerek bir kuytu mezar,
diriye elzem ‘O kitap’ Hakkın…
İlmin özü;
hakkın sözü, kılavuz elinde
ne şaşarsın ey cahil.
Haydi hicret et,
var mübarek miraca,
uykulardan muhacir…
Kayıt Tarihi : 3.6.2024 18:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!