Muhacir Şiiri - Cihat Şahin

Gelmedi mi zamanı, bir hicretin ey facir?
Oldun fısk-ı fücur da, yıllar yılı sen tacir!
Kalp yemeden mühür’ü, kararmadan şu vicdan,
Gelip artık insaf’a, olman gerek muhacir!

Şu üç günlük hayatın, sırf haz olsa ne yazar?
Bin lezzeti bir elem, berbat eder ve bozar!
Muaf kalsan kederden, farz-ı muhal olarak,
Kaçırmaz mı uykunu, insan yutan şu mezar?

Yakalanman mümkünken, her saniye ecel’e
Acil olan işlerde, etmiyorsun acele
Madem yoktur senedin, çıkmak için yarına,
Zevzekliği bırak ta, Hak kelamı hecele!

Şu kısacık ömür’ü, sonsuz sandın sen bence?
Hâlbuki hayat fani, dünya ise dinlence!
“Yaşlılıkta yaparım, ben tövbeyi” diyorsan,
Ne yazık ki, o günler, nasip olmaz her gence!

Say ki; oldun tekaüt, yani oldun bir alil
Enerjiyi bitirdin, kaldı aklın çok kalil
Sanır mısın yararsın, şu halinle bir işe?
Nasıl yapar ibadet, pili biten bir malul?

Fırsat varken elinde, tehir etme taat’ı!
Başla hemen göreve, tüketmeden takat’i!
İtimat et rabbine, sa’yin gitmez boşuna!
Haktır onun vaid’i ve azimdir vaat’i!

Topla pılı, pırtıyı, veda eyle o, yana!
Tutar iken el, ayak, at kapağı bu yana!
Hicretini yapmazsan, son pişmanlık gelmeden,
Yandığının resmidir, yazık ve de vay sana!

Cihat ŞAHİN
24.01.2011-İZMİR